Mimring over ei gammal hyttebok

Det ligg mykje historie i gamle hyttebøker. På ein stille styggversdag, har eg trøydd tida med å lese dagboksnotatane frå dei åra da Ane og Peder Kvendbø bygde hytta vår, Tælastuå. Ane og Peder starta med hytteprosjektet sitt tidleg på 1950-talet, da dei fekk overta fjøset som høyrde til setra på heimgarden min. Peder reiv … Les meir av Mimring over ei gammal hyttebok →

Verdiskaping, fanfarer og sprøe netter

Atlanterhavsspelet blir oppført for tredje gong i 2023. «Når festen opnar, festivalen opnar blir namnet på ein by i vest fanfare: Til Molde! Klangen dirrar gjennom sprøe netter». Slik opna forfattaren Edvard Hoem for mange år sidan si helsing til Moldejazz. Festivalen i Molde, verdas eldste jazzfestival i kontinuerleg drift, er sjølve flaggskipet blant festivalane … Les meir av Verdiskaping, fanfarer og sprøe netter →

Sommarsesongen i gang i Tælastuå: Åleine i styggveret

Det gode liv. Tida går fort i godt lag, heiter det. Eg ser på klokka. Det er snart tolv timar sidan eg stod opp. Og no er kvelden komen. Kvar vart dagen av? Eg må konkludere med at tida går fort, også i eige selskap. Eg har hatt Tæla for meg sjølv i dag. Ikkje … Les meir av Sommarsesongen i gang i Tælastuå: Åleine i styggveret →

Eremitt i snøen

Kveldsfred. Eg er kanskje ein særing. Det får våge seg. Mi ærlege meining er at mai er den finaste skimånaden i fjellet. Ja, sjølvsagt må det vere snø. Men det er som regel ikkje noko problem her oppe på Kvennbøtæla. I år er det rikeleg med snø tretten dagar ut i mai. Og den kjem … Les meir av Eremitt i snøen →

Dei fann meininga med livet i villmarka. Kanskje vi andre har noko å lære?

Og tror du det var ensomt å ferdes slik alene der skog og tundra sprer seg krevende og vill. Da feiler du min kjære, for det er blant mennesker at ensomhet blir til. Orda tilhøyrer den store oppdagaren, forskaren, friluftsmannen, arkeologen og forfattaren Helge Ingstad. I 1925 braut han opp frå ein innbringande advokatpraksis på … Les meir av Dei fann meininga med livet i villmarka. Kanskje vi andre har noko å lære? →

Ny påske på Tæla, og eit stort mål er nådd

Skjermdump frå Sunndal Energi sitt webkamera på Nesøya. Eg går inn på webkameraet til Sunndal Energi, og ser at Sula, Gråfjellet og Bollknubben badar i sol under ein knallblå himmel. Med palmehelga like om hjørnet, er det eit syn eg kan like. Det er torsdag. I morgon går turen til Tæla igjen. Før marsjen opp … Les meir av Ny påske på Tæla, og eit stort mål er nådd →

Mars er seg sjølv lik

Slik har vi aldri hatt det før i Robinsonmarka 26. Truleg går det ei stund før det blir liknande tilstandar igjen Den siste halvanna veka har eg trøydd tida med snømåking. Etter ein stort sett snøfri vinter, opna alle himmelens sluser seg i starten av mars. Folk i Bud seier at det er veldig lenge … Les meir av Mars er seg sjølv lik →

Eventyrleg oppussing (6): No er jobben gjort

Februarsøndag med sport og åndelege sysler på hybelen. Det er helg i min ringe residens på Unicare Røros. Den siste helga, også. Fire veker har straks gått. Om eg er lei? Nei. Og ja. Eg kjenner vel på at no er det nok. Det skal bli utruleg godt å kome heim til Mette. Det er … Les meir av Eventyrleg oppussing (6): No er jobben gjort →

Eventyrleg oppussing (5): Ein usedvanleg triveleg doktor

Unicare Røros ligg i husklynga til høgre på bildet. Her det by og høyløer, hand i hand. Legar er forskjellige. Det er noko av den kunnskapen eg tar med meg frå Unicare Røros. Ja, eg har jo også tidlegare erfart at det kan vere slik. Men her har eg faktisk møtt ein doktor, som eg … Les meir av Eventyrleg oppussing (5): Ein usedvanleg triveleg doktor →

Eventyrleg oppussing (4): Ei høyløe, snart halvvegs og ymse anna

Ei gammal høyløe. Ei til ligg litt skjult i skogen til venstre. Plutseleg var halvparten av opphaldet her på Røros unnagjort. I alle fall nesten. Laurdag klemte eg inn ein svipptur over riksgrensa mellom frokost og middag. Det vart ei flott utflukt i eit eventyrleg vinterlandskap. På tilbaketuren tok eg meg tid til å køyre … Les meir av Eventyrleg oppussing (4): Ei høyløe, snart halvvegs og ymse anna →